Laat je kinderen niet struikelen over jouw stenen
Ze worstelt met een vraagstuk van altijd maar geven en moeilijk kunnen ontvangen.
Altijd voor de ander zorgen en zorgen dat de ander het goed heeft. Jezelf vergeten is dan zo gemakkelijk. De meningen van anderen brachten haar snel van haar stuk en deden haar ineenkrimpen.
Ze staat niet stevig op haar plek. Ze maakte zich letterlijk kleiner dan ze is. Ze is er klaar voor om eens te bekijken waar dit patroon vandaan komt.
We stelden haar gezin van herkomst op. Haar vader, haar moeder, haar broer en natuurlijk zichzelf.
We zagen dat haar moeder naast haar stond, als klein meisje.
Haar moeder was geen moeder. Ze nam de rol van moeder over en zorgde voor haar.
Een verwisseling van plek & rol
Zij werd moeder van haar moeder en zorgde daarbij ook nog eens voor haar jongere broertje.
Ontvangen lukt niet. Je ogen zijn gericht op verzorgen. Zorgen voor balans in het systeem.
Alle plekken probeerden we uit tijdens de opstelling. Voor, achter, naast haar vader en moeder.
En na heel veel voelen kwam ze op háár plek terecht.
De plek die alleen voor háár bedoeld is, voor niemand anders. Als oudste dochter van haar vader en moeder. Met haar ouders achter zich, als stevige steun in de rug.
Toch voelde het na deze opstelling nog niet af…
Ze wilde weten hoe het nu met haar eigen gezin gesteld is, met haar kinderen.
‘Staan zij wel op de juiste plek? Of geef ik iets door zonder dat ik dat in de gaten heb?’
Een geweldig mooie vraag als moeder zijnde.
Haar man en kinderen werden opgesteld in het systeem.
Het jongste kind spiegelt moeder. Het oudste kind spiegelt vader.
En zij weet feilloos aan te geven dat er iets wordt gemist in het systeem.
Op het moment dat haar ongeboren broer een plekje in het familiesysteem krijgt, verandert alles.
De lucht klaart op en het systeem klopt. Door haar broer fysiek de plek te geven die hij onzichtbaar al heeft. De energie in de ruimte verandert direct. We voelen allebei licht en ruimte ontstaan.
Op het moment dat er iets of iemand, vaak ongemerkt, wordt buitengesloten uit het familiesysteem, ontstaat er een onderstroom aan onrust, aan schuldgevoelens, aan eenzaamheid, aan gemis.
Andere familieleden proberen onbewust de rol over te nemen om het systeem in balans te houden. Het resultaat is dat je op een plek komt te staan, die niet voor jou bedoeld is. Het leven stroomt dan niet zoals het hoort te stromen.
Wat een krachtige moeder. Door naar haar patronen te kijken, ruimt ze de stenen op waar haar kinderen niet meer over hoeven te struikelen.